១០-ឧសភា-២០១០
ការចេញផ្សាយ : របាយការណ៍
ជាមួយនឹងកំណើនផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបសម្រាប់មនុស្សម្នាក់ឡើងដល់៥ម៉ឺនដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិក ប្រទេសសិង្ហបុរីគឺត្រូវបានចាត់ទុកថាជាប្រទេសមួយក្នុងចំណោមបណ្តាប្រទេសអ្នកមានបំផុតក្នុងពិភពលោក។ប៉ុន្តែបើនិយាយពីរឿងដីធ្លីវិញ វាគឺជាប្រទេសមួយដ៏តូច។រដ្ឋទីក្រុងមួយនេះមានទំហំតូចជាងទីក្រុងវ៉ាស៊ីងតោនចំនួនបីដងកន្លះហើយចំនួនប្រជាជនតិចជាងរហូតដល់ជិតប្រាំបីដង។ តែភាពខ្ពង់ខ្ពស់ដ៏តូចនេះបានលាក់បាំងពីមហិច្ចតារបស់វា។ដើម្បីធានាអំពីស្ថានភាពរបស់ខ្លួនក្នុងនាមជាមជ្ឈមណ្ឌលហិរញ្ញវត្ថុពិភពលោកមួយ ប្រទេសសឹង្ហបុរីបានពង្រីកផ្ទៃដីរបស់ខ្លួនរហូតដល់ទៅ២២ភាគរយ ចាប់តាំងពីទសវត្សទី៦០។នេះជាប្រតិបត្តិការមួយដែលជាប់ទាក់ទងទៅនឹងការសាងសង់និងការរានដីដ៏មហិមា។នេះគឺជាប្រតិបត្តិការដែលគេកាយ លើកឡើង ហើយនឹងឆ្ពោះទៅខាងក្រៅ។ ដំណើរការនេះទាមទារនូវបរិមាណដីខ្សាច់ដ៏ច្រើនសម្បើម។សឹង្ហបុរីត្រូវការធនធាននេះតាមរយៈខណ្ឌសីមាជាតិរបស់ខ្លួន ហើយដែលទាមទារការខិតខំទាំងលំបាកដើម្បីសម្រេចបាន។ក្នុងចំណោមប្រទេសជិតខាងរបស់ខ្លួន រដ្ឋាភិបាលពីមួយទៅមួយបានកំណត់ ឬក៏ហាមឃាត់ការនាំខ្សាច់ចេញទៅប្រទេសសឹង្ហបុរីដោយសារតែវាមានផលប៉ះពាល់ទៅលើបរិស្ថានយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ក្នុងចំនោមប្រទេសទាំងនេះគឺរួមមានប្រទេស ឥណ្ឌូនេស៊ី ម៉ាឡេស៊ី និងវៀតណាម។ហើយដោយសារតែមានប្រទេសមួយចំនួនបានបញ្ឈប់ ក៏មានប្រទេសមួយចំនួនទៀតបានចូលប្រឡូកវិញម្តង។ថ្មីៗនេះប្រទេសកម្ពុជាបានក្លាយជាប្រទេសអ្នកផ្គត់ផ្គង់ខ្សាច់ដ៏ចម្បងទៅប្រទេសសឹង្ហបុរី។
ប្រភពព័ត៍មាន : របាយការណ៍របស់គ្លូប៊លវីតណេស (Global Witness) ស្តីពីការនាំចេញដីខ្សាច់
គាំទ្រដោយ
