-
សិទ្ធិទទួលបានការជំនុំជម្រះដោយយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជា៖ របាយការណ៍ប្រចាំឆមាសលើកទី ១
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ១៤-កក្កដា-២០១០
- ការចេញផ្សាយ: របាយការណ៍
ពិស្ដារ របាយការណ៍ស្តីពីសិទ្ធិទទួលបានការជំនុំជម្រះដោយយុត្តិធម៌នៅកម្ពុជានេះ គឺជាលទ្ធផលនៃគម្រោងសង្កេតការណ៍សវនាការកម្ពុជា’’ដែលអនុវត្តដោយមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា។’’របាយការណ៍នេះបង្ហាញពីទិន្នន័យប្រមូលបានពីសវនាការដែលបានសង្កេតចំនួន១៩៩ នៅសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ’’(តុលាការក្រុងភ្នំពេញ) និងសាលាដំបូងខេត្តកណ្តាល (តុលាការខេត្តកណ្តាល)’’ចាប់ពីថ្ងៃទី១០ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០៩ ដល់ ៣១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០០៩។’’របាយការណ៍នេះក៏បានបង្ហាញផងដែរអំពីការវិភាគទិន្នន័យ’’និងការផ្តល់អនុសាសន៍ សំដៅឱ្យមានការគោរពដល់សិទ្ធិទទួលបានការជំនុំជម្រះដោយយុត្តិធម៌មានការរីកចម្រើនកាន់តែប្រសើរឡើង។
ទាញយកអានបន្ត -
ការវិភាគពីភាពត្រឹមត្រូវនៃដំណើរការនីតិវិធីតាមផ្លូវច្បាប់ដែលនាំឲ្យមានការផ្តន្ទាទោសតំណាងរាស្ត្រអ្នកស្រី មួរ សុខហួរ
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ១៣-កក្កដា-២០១០
- ការចេញផ្សាយ: របាយការណ៍
ពិស្ដារ អត្ថបទនេះ ត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយមជ្ឈមណ្ឌលសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជា ("ម.ស.ម.ក")។ អត្ថបទនេះ ផ្តល់ជូននូវភាពត្រឹមត្រូវនៃដំណើរការនីតិវិធីតាមផ្លូវច្បាប់ ដែលនាំឲ្យតុលាការកំពូលនៃព្រះរាជានាចក្រកម្ពជា ("តុលាការកំពូល") ច្រានចោលបណ្តឹងសារទុក្ខរបស់អ្នកស្រី មួរ សុខហួរ ដែលប្តឹងប្រឆាំងនឹងការផ្តន្ទាទោសអ្នកស្រីពីបទបរិហារកេរ្តិ៍ ដែលបានសម្រេចដោយសាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ កាលពីថ្ងៃទី០៤ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០៩ និងត្រូវបានតម្កល់ដោយសាលាឧទ្ធរណ៍ កាលពីថ្ងៃទី២៨ ខែតុលា ឆ្នាំ២០០៩។ (ឯកសារនេះអាចរកបានតែជាភាសាអង់គ្លេស)
ទាញយកអានបន្ត -
វិភាគផ្នែកច្បាប់៖ ករណីនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា តទល់នឹង មួរ សុខហួរ
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ១-មិថុនា-២០១០
- ការចេញផ្សាយ: របាយការណ៍
ពិស្ដារ គោលបំណងនៃអត្ថបទនេះ គឺជាការផ្តល់ជូននូវការវិភាគអំពីបញ្ហាអង្គច្បាប់ និងអង្គហេតុ ដែលទាក់ទងទៅនឹងបណ្តឹងសារទុក្ខទៅតុលាការកំពូល ដែលបានដាក់ដោយអ្នកស្រី មួរ សុខហួរ (ដើមបណ្តឹង) ប្រឆាំងនឹងសាលក្រមរបស់សាលាដំបូងរាជធានីភ្នំពេញ កាលពីថ្ងៃទី0៤ ខែសីហា ឆ្នាំ២០០៩ និងសាលដីការបស់សាលាឧទ្ធរណ៍ កាលពីថ្ងៃទី២៨ ខែតុលា ឆ្នាំ២០០៩។ (ឯកសារនេះអាចរកបានតែជាភាសាអង់គ្លេស)
ទាញយកអានបន្ត -
អនុសញ្ញអន្តរជាតិស្តីពីការការពារជនគ្រប់រូបពីការបាត់ខ្លួនដោយបង្ខំ
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ១-មករា-២០១០
- ការចេញផ្សាយ: ផ្សេងៗ
ពិស្ដារ អនុសញ្ញាអន្តរជាតិ ស្តីពីការការពារជនគ្រប់រូបពីការបាត់ខ្លួនដោយបង្ខំ ត្រូវបានអនុម័តដោយមហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិកាលពីឆ្នាំ២០០៦ ហើយចូលជាធរមានតាមច្បាប់អន្តរជាតិកាលពីថ្ងៃទី២៣ ខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១០ បន្ទាប់ពីការផ្តល់សច្ចាប័នចំនួន២០រដ្ឋ។
ទាញយកអានបន្ត -
ក្រមសីលធម៌មន្ត្រីសង្កេតការណ៍សវនាការរបស់ ម.ស.ម.ក
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ១-មករា-២០១០
- ការចេញផ្សាយ: ផ្សេងៗ
ពិស្ដារ ក្រមសីលធម៌នេះកំណត់យ៉ាងច្បាស់អំពីការឥរិយាបថរបស់មន្ត្រីសង្កេតការណ៍សវនាការរបស់ ម.ស.ម.ក ទាំងអស់ដែលទៅចូលរួមសង្កេតសវនាការនៅតាមគ្រប់តុលាការ ដោយមានវិជ្ជាជីវៈខ្ពស់ និងអាកប្បកិរិយាដ៏សមរម្យទាំងនៅក្នុងពេលសវនាការ និងក្រៅសវនាការ។
ទាញយកអានបន្ត -
ក្រមព្រហ្មទណ្ឌនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា (២០០៩)
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ១៤-ធ្នូ-២០០៩
- ការចេញផ្សាយ: ផ្សេងៗ
ពិស្ដារ ក្រមព្រហ្មទណ្ឌនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ត្រូវបានអនុម័តដោយរដ្ឋសភាកាលពីថ្ងៃទី១២ ខែតុលា ឆ្នាំ២០០៩ និងដែលព្រឹទ្ធសភាបានយល់ព្រមតាមទម្រង់ និងគតិនៃច្បាប់នេះទាំងស្រុងដោយគ្មានការកែប្រែអ្វីឡើយ កាលពីថ្ងៃទី១៧ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០៩។ ច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌ កំណត់បទល្មើស ចង្អុលបង្ហាញបុគ្គលដែលអាចត្រូវបានប្រកាសថា ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះបទល្មើស និងកំណត់ទោស ព្រមទាំងបែបបទនៃការអនុវត្តទោសនេះ។ (ឯកសារនេះអាចរកបានតែជាភាសាខ្មែរ)
ទាញយកអានបន្ត -
រដ្ឋធម្មនុញ្ញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា(១៩៩៣) (ឯកសារចុងក្រោយឆ្នាំ២០០៨ បន្ទាប់ពីវិសោធនកម្ម)
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ២៩-ធ្នូ-២០០៨
- ការចេញផ្សាយ: ផ្សេងៗ
ពិស្ដារ ប្រទេសកម្ពុជា គឺជាព្រះរាជាណាចក្រដែលព្រះមហាក្សត្រទ្រង់ប្រតិបត្តតាមរដ្ឋធម្មនុញ្ញ និងលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ សេរីពហុបក្ស។ ព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា ជារដ្ឋឯករាជ្យ អធិបតេយ្យ សន្តិភាព អព្យាក្រឹត អចិន្ត្រៃយ៍ មិនចូលបក្សសម្ព័ន្ធ។
ទាញយកអានបន្ត -
លិខិតតូបករណ៍អង្គការសហប្រជាជាតិស្តីពីសិទ្ធិជនរងគ្រោះពីការរំលោភបំពានសិទ្ធិមនុស្ស
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ១២-វិច្ឆិកា-២០០៨
- ការចេញផ្សាយ: ផ្សេងៗ
ពិស្ដារ នៅឆ្នាំ១៩៨៥ មហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិបានអនុម័ត សេចក្តីប្រកាសពីគោលការណ៍ជាមូលដ្ឋាននៃយុត្តិធម៌សម្រាប់ជនរងគ្រោះដោយឧក្រិដ្ឋកម្ម និងការរំលោភអំណាច។ សេចក្តីប្រកាសនេះបង្កើតគោលការណ៍ជាមូលដ្ឋាននានា សំដៅជួយដល់រដ្ឋាភិបាល និងសហគមន៍អន្តរជាតិ ក្នុងកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់ខ្លួនដើម្បីការពារយុត្តិធម៌ និងការជួយដល់ជនរងគ្រោះពីបទឧក្រិដ្ឋ និងជនរងគ្រោះពីការរំលោភអំណាច ដោយធានាថាជនរងគ្រោះទាំងនេះមានសិទ្ធិទទួលបានយុត្តិធម៌ និងសិទ្ធិទទួលបានបដិទាន និងសំណងជាប្រាក់។
ទាញយកអានបន្ត -
លិខិតតូបករណ៍អង្គការសហប្រជាជាតិស្តីពីចៅក្រម ព្រះរាជអាជ្ញា និងមេធាវី
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ២៨-ឧសភា-២០០៨
- ការចេញផ្សាយ: ផ្សេងៗ
ពិស្ដារ មហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិ បានអនុម័តគោលការណ៍ និងគោលការណ៍ណែនាំបន្ថែមដែលអនុវត្តចំពោះសមាជិកនៃវិជ្ជាជីវៈច្បាប់ ដើម្បីឱ្យពួកគេអាចធានាថាការរៀបចំ និងការគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធយុត្តិធម៌ ស្របតាមបទដ្ឋានសិទ្ធិមនុស្សអន្តរជាតិ "គោលការណ៍ជាមូលដ្ឋានស្តីពីឯករាជ្យភាពរបស់តុលាការ (១៩៨៥) គោលការណ៍ណែនាំស្តីពីតួនាទីរបស់ព្រះរាជអាជ្ញា (១៩៩០) និងគោលការណ៍ជាមូលដ្ឋានស្តីពីតួនាទីរបស់មេធាវី (១៩៩០)"។ គោលការណ៍ និងគោលការណ៍ណែនាំទាំងនេះត្រូវបានដាក់បញ្ចូលដោយផ្ទាល់ ឬដោយប្រយោល នៅក្នុងច្បាប់កម្ពុជាកាលពីឆ្នាំ១៩៩២ តាមរយៈមាត្រា១ និងមាត្រា៧៤ នៃបទបញ្ញត្តិស្តីពីប្រព័ន្ធតុលាការ ច្បាប់ព្រហ្មទណ្ឌ និងនីតិវិធីព្រហ្មទណ្ឌសម្រាប់អនុវត្តនៅប្រទេសកម្ពុជាក្នុងសម័យអនុ្តរកាល ដែលគេស្គាល់ជាទូទៅថាច្បាប់អ៊ុនតាក់ ហើយត្រូវបានអះអាងជាបន្តបន្ទាប់នៅក្នុងច្បាប់ផ្សេងៗទៀតដែលពាក់ព័ន្ធ។
ទាញយកអានបន្ត -
ក្រមសីលធម៌សម្រាប់មន្ត្រីប្រតិបត្តិច្បាប់ (1979)
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ៣-តុលា-២០០៧
- ការចេញផ្សាយ: ផ្សេងៗ
ពិស្ដារ ក្រមសីលធម៌សម្រាប់មន្រ្តីប្រតិបត្តិច្បាប់ បានអនុម័តដោយសេចក្តីសម្រេចរបស់មហាសន្និបាតអង្គការសហប្រជាជាតិ លេខ៣៤/១៦៩ ចុះថ្ងៃទី១៧ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧៩។
ទាញយកអានបន្ត -
លក្ខន្តិកៈទីក្រុងរ៉ូមស្តីពីតុលាការព្រហ្មទណ្ឌអន្តរជាតិ (១៩៩៨)
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ២-តុលា-២០០៧
- ការចេញផ្សាយ: ផ្សេងៗ
ពិស្ដារ តុលាការព្រហ្មទណ្ឌអន្តរជាតិ (តុលាការ) ត្រូវបានបង្កើតឡើងតាមរយៈច្បាប់លក្ខន្តិកៈនេះ។ តុលាការនេះ ជាស្ថាប័នអចិន្ត្រៃយ៍ ហើយត្រូវមានអំណាចអនុវត្តយុត្តាធិការរបស់ខ្លួនលើជនទាំងឡាយ ដែលបានប្រព្រឹត្តបទល្មើសព្រហ្មទណ្ឌធ្ងន់ធ្ងរបំផុតដែលជាការព្រួយបារម្ភរបស់អន្តរជាតិ ដូចមានចែងក្នុងច្បាប់លក្ខន្តិកៈនេះ និងត្រូវជាការបន្ថែមលើយុត្តាធិការព្រហ្មទណ្ឌជាតិ។ ច្បាប់នេះអនុវត្តនៅកម្ពុជាឆ្នាំ២០០២។
ទាញយកអានបន្ត -
បញ្ញត្តិជាបទដ្ឋានអប្បបរមាសម្រាប់គ្រប់គ្រងអ្នកទោស (១៩៥៥)
- កាលបរិច្ឆេទចេញផ្សាយ: ១-តុលា-២០០៧
- ការចេញផ្សាយ: ផ្សេងៗ
ពិស្ដារ បញ្ញត្តិជាបទដ្ឋានអប្បបរមាសម្រាប់គ្រប់គ្រងអ្នកទោស អនុម័តដោយសន្និបាតរបស់អង្គការសហប្រជាជាតិ លើកទីមួយ ស្តីពីការបង្ការបទឧក្រិដ្ឋ និងការប្រព្រឹត្តលើអ្នកទោស ដែលបានប្រារព្ធនៅឯទីក្រុងហ្សឺណែវក្នុងឆ្នាំ១៩៥៥ ហើយនឹងបានយល់ព្រមដោយក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គម តាមសេចក្តីសម្រេចលេខ៦៦៣C (XXIV) ចុះថ្ងៃទី៣១ ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៩៥៧ និងសេចក្តីសម្រេចលេខ ២០៧៦ (LXII) ចុះថ្ងៃទី១៣ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩៧៧។
ទាញយកអានបន្ត